Jacobus de Meerdere, Zeeland

de geschiedenis van de kerk

Volgens oude documenten wordt in 1376 in Zeeland een kapel gesticht ter ere van de H. Jacobus de Mindere en de H. Cornelius. In de zestiende eeuw wordt deze kapel vergroot en krijgt ze een toren. In 1628 wordt Zeeland een zelfstandige parochie met de Cornelius als patroonheilige.

Vanaf 1629 valt het gebied, dat vanaf de veertiende eeuw tot het Land van Ravenstein behoorde, onder het huis Palts-Neuburg. Onder de Neuburgers kent het gebied godsdienstvrijheid, in tegenstelling tot de aangrenzende gewesten Brabant en Gelderland, die vanaf 1648 officieel onder de Staten-Generaal vallen. Daar moeten de katholieken gebruikmaken van schuilkerken.

In 1806 gaat Zeeland deel uitmaken van het Koninkrijk Holland en wordt het een zelfstandige gemeente.

In 1866 wordt een nieuwe kerk gebouwd naar ontwerp van Cornelis van Dijk uit Heesch. De bouwstijl is neogotisch. De bouw duurt tot 1868 en de inwijding vindt plaats in 1870. In dat jaar wordt ook de oude St.-Corneliuskerk gesloopt.

De patroonheilige van de nieuwe kerk wordt de apostel Jacobus de Meerdere, maar ook Cornelius wordt als tweede patroon in ere gehouden.

Jaren later, in 1914-1915, wordt de kerk uitgebreid met dwarspanden onder architectuur van architect J.H.H. van Groenendaal. Deze dwarspanden hebben niet de hoogte van het middenschip, maar van de zijbeuken.

Zeeland heeft betekenis gehad als bedevaartsoord van de H. Cornelius. De eerste melding over bedevaarten naar Zeeland dateert uit 1718. Eind negentiende eeuw is nog amper sprake van deze bedevaarten, maar in de jaren dertig van de twintigste eeuw leven ze nog een keer op. Aan het eind van de eeuw loopt de verering van Cornelius in Zeeland echter opnieuw terug.

bronnen

volgende :de glazeniers