Klooster Franciscanen Megen
de geschiedenis van het klooster en de kloosterkerk
Het middeleeuwse Megen is een ommuurd stadje met vier toegangspoorten, dat in 1357 stadsrechten verwerft. Binnen de muren bevindt zich een kasteel. Samen met de naburige dorpen Haren, Macharen en Teeffelen hoort Megen bij het Graafschap Megen, dat op zijn beurt bij het hertogdom Brabant hoort. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog, in 1581, wordt het stadje door brand verwoest. Het herrijst daarna weer uit de as.
Ten tijde van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden is Megen een zelfstandig graafschap, waar godsdienstvrijheid heerst. De in 1629 door Frederik Hendrik uit ’s-Hertogenbosch verdreven minderbroeders-franciscanen vinden er een wijkplaats. In 1648 beginnen ze met de bouw van een klooster. Vijf jaar later, na enig oponthoud door bezwaren van de Staten Generaal in Den Haag, zijn de zuid- en westvleugel van het klooster gereed. De oostvleugel en de kerk dateren van 1670. Begin achttiende eeuw volgen nog enkele uitbreidingen. De patroonheilige van het klooster is Antonius van Padua.
Zoals gebruikelijk heeft het klooster een kloostergang. Dat is een overdekte gang in het vierkant, met arcades, rondom een kloosterhof. Vanuit deze gang zijn alle kloosterruimtes bereikbaar. In de vensters van de kloostergang bevinden zich bijzondere gebrandschilderde ramen uit de zeventiende eeuw, met de namen en wapenschilden van weldoeners.
De kerk is gebouwd in een sobere barokstijl. Het is een zaalkerk met een driezijdige apsis, een stucgewelf en vensters met segmentbogen. Het interieur is verfraaid met drie laat zeventiende-eeuwse altaarretabels. Het hoofdaltaar, uit 1680, is rijkelijk voorzien van houtsnijwerk. Hierin zijn de familiewapens verwerkt van Reinier van Stepraedt en zijn gemalin Maria Johanna van Amstel van Mijnden, de schenkers van het altaar. Ook de preekstoel en vier biechtstoelen zijn laat zeventiende-eeuws en voorzien van de namen en familiewapens van schenkers. Aan het orgel is in de loop van de eeuwen veel gewijzigd, maar de oudste onderdelen dateren nog uit de zeventiende eeuw.
De zijaltaren hebben schilderingen van Everardus Witte, die in Megen en omgeving bekendheid geniet als het ‘Heilig Bruurke’. Het grafmonument van deze in 1950 overleden franciscaner broeder, op wiens voorspraak genezingen zouden hebben plaatsgevonden, is ondergebracht in de naastgelegen Everarduskapel. Deze kapel is begin jaren vijftig gebouwd om de grote toeloop van pelgrims in goede banen te leiden.
meer informatie :
- wikipedia over klooster
- reliwiki
- rijksmonumenten
- De Kloosterkerk van Megen, editie onder eigen beheer van het Klooster
