Everarduskapel, Megen
Geschiedenis van de kapel
De kapel is gewijd aan Everardus (1868-1950), broeder in de orde van de franciscanen. Hij wordt vanwege zijn dienstbaarheid aan de gemeenschap tijdens zijn leven ‘het heilig bruurke’ van Megen genoemd.
In 1950 wordt broeder Everardus in Megen begraven op de kloosterbegraafplaats. Pelgrims stromen al gauw van heinde en verre toe om te bidden voor bijstand. Het franciscanenklooster en de begraafplaats in het kloosterhof zijn slechts toegankelijk voor mannelijke pelgrims. Vrouwen kunnen het graf van broeder Everardus niet bezoeken.
Vanwege de grote toeloop en om ook vrouwelijke pelgrims in de gelegenheid te stellen het graf te bezoeken, laten de franciscanen een kleine grafkapel bouwen in de Kloosterstraat. De kapel is verbonden met het klooster, maar heeft een eigen ingang. In 1954 krijgt Everardus Witte hier zijn laatste rustplaats.
De graftombe, vervaardigd door de beeldhouwer Jac. Maris, toont broeder Everardus liggend op zijn sterfbed. Vanaf het begin ontstaat het gebruik om briefjes met gebedsintenties in de holte bij de handen van het grafbeeld te leggen.
Er is in het gebouwtje ook een klein museum, gewijd aan leven en werk van broeder Everardus. De collectie bestaat uit portretten, enkele van zijn pijen, schilderijen van zijn hand en archiefstukken, waaronder duizenden briefjes met gebedsverhoringen. Het museum is alleen op aanvraag te bezichtigen.
meer informatie :
volgende : de glazenier
