St.Servatiuskerk Dinther

de geschiedenis van de kerk

De St. Servatiuskerk is een neogotische kerk met bakstenen gewelven. Het interieur van de driebeukige kerk maakt een rijzige indruk, onder meer door het verticalisme van de pijlers. Met bijna 74 meter is de toren het hoogste bouwwerk van de gemeente Bernheze. Karakteristiek is het silhouet van de ranke spits.

De kerk heeft een lange voorgeschiedenis. Op 31 maart 1139 wordt Dinther genoemd in een schrijven van Paus Innocentius II. De paus bekrachtigt daarin alle schenkingen die ooit zijn gedaan aan de St.Servaaskerk in Maastricht. Tot die schenkingen behoort de kerk van Dinther (Ecclesiam de Dintre). Het gaat om een houten kerk, die in 1384 wordt gerestaureerd en vergroot.

In de vijftiende eeuw heeft Dinther een kerk in gotische stijl met een altaar gewijd aan Theobaldus en Barbara. Dat het Dintherse gilde de naam draagt van de H. Barbara houdt hoogstwaarschijnlijk hiermee verband.

In de zeventiende eeuw komt de kerk in bezit van de hervormden; de katholieken moeten dan voor hun kerkdiensten naar Bedaf bij Uden. In 1672, ten tijde van de Franse Oorlog, krijgt Dinther weer een eigen bedehuis. Tien jaar later wordt dat een zogenaamde schuurkerk, een omgebouwde boerderij aan de Eijkenhoek.

Wanneer in 1806, als de Bataafse Republiek ten einde loopt, de katholieken meer vrijheid krijgen, mogen zij de oorspronkelijke kerk weer in gebruik nemen. De huidige neogotische kerk is gebouwd in 1877-1879 naar plannen van J. Werten. Deze heeft zich laten inspireren door de kerken van C. van Dijk, die architect is van onder andere de St. Vincentiuskerk in Deursen en de St. Jacobus de Meerderekerk in Zeeland (N.-Br.).

Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakt de kerk door een bombardement zwaar beschadigd, waarna herstel volgt onder leiding van de Schaijkse architect Jan de Jong. In 2001 krijgt het gebouw de status van rijksmonument. Tussen 2004 en 2008 is de kerk gerestaureerd en op 1 februari 2009 officieel heropend.

meer informatie :

volgende : de glazenier